Graphic Design - Επιμέλεια εικόνας ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ

 

Γράφει η ΧΑΛΚΙΩΤΗ ΑΝΝΑ

Μaster Reiki Δασκάλα 

Στις 9 Μαρτίου 1926 ο Δάσκαλός μας, Μικαόμι Ουσούι, «άλλαξε» τον βίον του. Ο δικός του θάνατος σηματοδότησε την ζωή όμως, σε μιαν κληρονομιά που έμελλε να «αναστήσει» κάθε έναν έκαστο που ακούμπησε σε αυτήν: Το Ρέικι!

Η κληρονομία αυτή, άντεξε στον χρόνο, πέρασε τα σύνορα και σαν ένα κύμα άρχισε να σηκώνει παλίρροιες πλήθους, που έπεφταν στα νερά της πρακτικής αυτής, ζητώντας ένα βάπτισμα ψυχής!Ο Δάσκαλος, φρόντισε εκτός από το θεωρητικό και πρακτικό κομμάτι, να δώσει στην ανθρωπότητα και μιαν τελετή Μύησης, ως σαν να καταδείξει σε εμάς πως εδώ σε αυτούς τους κόλπους, θα αναστηθείς, θα αναγεννηθείς.

-«Για αυτό σίγασε και κλείσε τους οφθαλμούς σου... Μόνον έτσι μπορώ να ανοίξω το όμμα της ψυχής σου... Λάβε, Μυήσου... Μυήσου σημαίνει, εισχώρησε σε μιαν Νέα Ζωή. Αυτό που σου ήταν κάποτε κρυφό, κλειστό, τώρα αν θες σου ανοίγεται».

- «Ποιο είναι αυτό το κλειστό, το κρυφό»;

- «Το εγώ σου»...

- «Ποιο εγώ»;

-«Αυτό που αποφεύγεις καιρό, ίσως και χρόνια»...

- « Το να θεραπεύσεις μιαν πληγή στο σώμα είναι εύκολο Δάσκαλε. Αλλά να με βάλεις να κοιτάξω μέσα στο ερμητικά κλειστό Είναι μου, αυτό είναι δυσβάσταχτο. Χρόνια, ίσως και αιώνες, έκρυβα τα Εγώ μου, γιατί φοβάμαι πολύ. Ζω στον αφρό της ζωής μου, αποφεύγω τα βαθειά της ύπαρξης. Είμαι ένας φημισμένος Θεραπευτής! Να, κοίτα πως θεραπεύω τους άλλους! Έχω άλλοθι Δάσκαλε για να σου πω πως δεν σε πρόδωσα: μιλάω πάντα για τους άλλους, ασχολούμαι και βοηθώ τους άλλους... Μην μου λες για το δικό μου Εγώ, ας μιλήσουμε για τους άλλους, πάντα οι άλλοι...»

- «Η Διδασκαλία τούτη, μου υπαγορεύτηκε από τον Θεό Ήλιο. Αν δεν φωτίσεις το κρυφό σου, αν δεν βουτήξεις στα σκοτάδια με την Δάδα να φωτίσεις και να κάψεις, μην περιμένεις στέμμα από τον Ήλιο...Εργάσου λοιπόν, άλλο δεν σου μένει. Μην φοβάσαι τον Ψυχικό κάματο».

Έτσι είπες Δάσκαλε. Ανάμεσα στα άλλα σου.

Στην επιτύμβια στήλη σου Δάσκαλε, διαβάζομε:

«Το Ρέϊκι, όχι µόνο θεραπεύει τις ασθένειες αλλά ενδυναμώνει και τις ικανότητες του ανθρώπου που φέρει κατά την γέννηση του, ισορροπεί το Πνεύµα του και βοηθά να επιτυγχάνει την Ευτυχία». Επίσης αναφέρει ότι «όλοι πρέπει να ακολουθούµε τις παρακάτω πέντε αρχές του Ρέϊκι».

Μόνο για σήµερα: Μην ανησυχείς.

Μόνο για σήµερα: Μη θυµώνεις.

Τίµα τους γονείς σου, τους δασκάλους σου και τους γεροντότερους.

Κέρδιζε τίµια το ψωµί σου.

∆είχνε ευγνωµοσύνη σε κάθε έµβιο όν.

Μόνο για σήμερα μην ανησυχείς: Να βρίσκεσαι εξίσου συχνά και σε δράση εσωτερική. Όταν η δράση είναι καθολικά εξωτερική, το Εγώ ανησυχεί πολύ και παλεύει να επικρατήσει.

Μόνο για σήμερα μην θυμώνεις: Να έχεις πάντα θάρρος στην θωριά σου και να εκφράζεις το δίκαιο. Όταν ξεχνάς το θάρρος, έρχεται το θράσος. Είναι το εγώ, που παλεύει με τον Θυμό, καθώς ξέχασε το δίκαιο.

Τίμα τους γονείς σου, τους Δασκάλους και τους γεροντότερους: Τιμώ σημαίνει αναγνωρίζω. Αναγνωρίζω το μονοπάτι των ανθρώπων που συνέβαλλαν στο δικό μου. Όταν δεν υπάρχει η αναγνώριση, ένα μικρό εγώ παλεύει να ζει στην σκηνή της Ζωής, μεγάλα δράματα.

Κέρδιζε τίμια το ψωμί σου: Στρώσε το μονοπάτι σου μεγαλόπρεπα. Χρησιμοποίησε το σπαθί σου για να κόβεις τα ξερόχορτα, όχι τον δρόμο των άλλων. Και το σπαθί να το κρατάς με το αριστερό σου χέρι, σαν εργαλείο αλλιώς το Εγώ θα παλέψει να σου το κάμνει μόνον όπλο επίθεσης.

Δείχνε ευγνωμοσύνη σε κάθε έμβιο Ον: Είθε να έμαθες ως τώρα να κοιτάς το κάθε τι και να βλέπεις τον Εαυτόν σου μέσα εκεί. Να σε βλέπεις και στο λιοντάρι και στο κουνούπι. Να σε βλέπεις και στο ρόδο και στο αγκάθι. Και να λες, «όλα αυτά είναι και μέσα μου, εγώ ο πόνος εγώ και η χαρά». Αν όχι, το εγώ σου, παλεύει ακόμα... Ξεκίνα πάλι με την πρώτη αρχή...

Έτσι είπες Δάσκαλε. Ανάμεσα στα άλλα σου.
Θα ντύσω τα λόγια σου με πράξεις. Μην μείνουν γυμνά και παγώσουν μέσα σε χειμωνιάτικες καρδιές. Θα διορθώσω την μυωπία μου, για να πάει η ματιά μου βαθειά στον μακρινό μου εσωτερικό κόσμο. Θα φορέσω Κορώνα στο Είναι μου κι όχι στα Εγώ μου. Για να φέρω μιαν Άνοιξη, ίδια με αυτήν που ζούσες κι εσύ όταν ανθίζαν οι κερασιές του «τόπου» σου. Δάσκαλε, ας είναι τα κλαδιά μου σαν και τα δικά σου: πηγαία από ένα δυνατό κορμό που ριζώνει στους τόπους τους δικούς σου... με καρπούς που θα μοιράζομαι και δροσερή σκιά για όλους.

Όταν υπάρχει το λανθάνων Εγώ, απουσιάζει το Ρέικι.
Όταν απουσιάζει το λανθάνων Εγώ, ένας Δάσκαλος μας χαμογελά.

Με εκτίμηση,
Χαλκιώτη Άννα- Ωκεανίς